Kommunikasjon

Pozdrowienia Na powitanie a)HEI hæi Jest to najpopularniejsze pozdrowienie. Pierwotnie było dość nieformalne, ale dziś używa się go w niemal wszystkich kontekstach, np. w sklepach, urzędach itd. W sytuacji nieformalnej w użyciu są też wyrazy pochodne: Heihei! i Heisan(n)! b)HALLO hɑˈlːuː Hallo używa się w podobnym znaczeniu, co częstsze Hei. Ponadto jest to powszechne pozdrowienie przy telefonowaniu lub gdy chcemy zwrócić na siebie uwagę. c)GOD DAG gu ˈdɑːg Jest to stosunkowo formalne powitanie. Dosłownie oznacza wprawdzie dzień dobry, ale w większości sytuacji, w których w języku polskim użylibyśmy tego pozdrowienia, w języku norweskim użyjemy raczej Hei! lub Hallo! d)GOD MORGEN gu ˈmoːrən Czyli pozdrowienie oznaczające dzień dobry, stosowane w porze przedpołudniowej. Używamy go zarówno w sytuacjach formalnych, jak i nieformalnych. W języku potocznym często używa się też formy skróconej Morn! moɳ e)GOD KVELD gu ˈkvel Dosłownie dobry wieczór. Podobnie jak God dag! pozdrowienie to jest postrzegane jako formalne, dlatego jego użycie jest ograniczone. Młodzi ludzie praktycznie go nie używają. Na pożegnanie a)HA DET BRA ˈhaː de braː Ha det bra! to bardzo popularne neutralne pożegnanie, które moglibyśmy przetłumaczyć jako trzymaj(cie) się. W mniej formalnym kontekście skraca się do Ha det! b)VI SEES vi ˈseːs Jeśli zakładamy, że nastąpi kolejne spotkanie, użyjemy pozdrowienia Vi sees! Do zobaczenia!, które może się pojawić również w neutralnym kontekście. c)PÅ GJENSYN poː ˈjensʏːn Jest to dość formalne i w języku mówionym niezbyt rozpowszechnione pozdrowienie, które dosłownie oznacza do widzenia. Najczęściej występuje w napisach, na przykład w centrach obsługi klienta, autobusach itp.
Nazwy geograficzne
Jeg kommer fra... Jeg er... Jeg er.../Jeg snakker...
Norge ˈnorge nordmann ˈnurmɑn norsk ˈnoʂk
Sverige ˈsværie svenske ˈsvenske svensk ˈsvensk
Danmark ˈdɑnmɑrk danske ˈdɑnske dansk ˈdɑnsk
Island ˈiːslɑn islending ˈiːslenːiŋ islandsk ˈiːslɑnsk
England ˈeŋlɑn engelskmann ˈeŋəlskmɑn engelsk ˈeŋəlsk
Tyskland ˈtʏsklɑn tysker ˈtʏskər tysk ˈtʏsk
Frankrike ˈfrɑŋkriːke franskmann ˈfrɑnskmɑn fransk ˈfrɑnsk
Spania ˈspɑːniɑ spanjol spɑnˈjuːl spansk ˈspɑnsk
Italia iˈtɑːliɑ italiener itɑliˈeːnər italiensk itɑliˈeːnsk
Russland ˈrʉsːlɑn russer ˈrʉsːər russisk ˈrʉsːisk
Polen ˈpuːlən polakk puˈlɑkː polsk ˈpuːlsk
Tsjekkia ˈtʃekːiɑ tsjekker ˈtʃekːər tsjekkisk ˈtʃekːisk
Slovakia ʃluˈvɑːkiɑ slovak ʃluˈvɑːk slovakisk ʃluˈvɑːkisk
Ungarn ˈuŋgɑːɳ ungarer uŋˈgɑːrər ungarsk ˈuŋgɑːʂk
Narodowość Narodowość można wyrazić zarówno za pomocą przymiotnika (np. Jeg er norsk.), jak i rzeczownika (np. Jeg er nordmann). Są to konstrukcje równorzędne. W języku codziennym częstszy jest jednak pierwszy sposób, tj. wyrażenie za pomocą przymiotnika. Jeg er polsk/polakk.Jestem Polakiem. Er hun tysk/tysker?Ona jest Niemką? Język Formy norsk, engelsk czy tsjekkisk nazywają też język. Snakker han norsk?Mówi po norwesku?

Norwegowie zwykle nie tłumaczą nazw zagranicznych miast i posługują się nazwami oryginalnymi, np. Praha, Wien, Warszawa, Moskva itd.