Kommunikasjon

Ciało człowieka Głowa
et hode ˈhuːde głowa
ei panne ˈpɑnːe czoło
et øye ˈøʏe (mn. č.) øyne ˈøʏne oko
ei nese ˈneːse nos
et øre ˈøːre (mn. č.) ører ucho
en munn mʉn usta
ei tann tɑn (mn. č.) tenner ˈtenːər ząb
ei hake ˈhɑːke broda
en hals hɑls szyja, gardło
Ciało
en kropp krop ciało
et bryst brʏst klatka piersiowa
ei skulder ˈskʉldər (mn. č.) skuldre ramię
en arm ɑrm ręka
en albue ˈɑlbʉːe łokieć
ei hånd hon (mn. č.) hender ˈhenːər ręka
en finger fiŋər (mn. č.) fingre palec u ręki
en mage ˈmɑːge brzuch
en rygg rʏg plecy
ei rumpe rumpe pośladki
et bein bæin noga
et lår loːr udo
et kne kneː (mn. č.) knær knæːr kolano
en ankel ˈɑŋkəl (mn. č.) ankler kostka
en fot fuːt (mn. č.) føtter ˈføtːər stopa
ei toː (mn. č.) tær tæːr palec u nogi
Organy
en hjerne ˈjæːɳe mózg
et hjerte ˈjæʈe serce
ei lunge ˈluŋːe płuca
en mage ˈmɑːge żołądek
ei lever ˈleːvər wątroba
ei nyre ˈnʏːre nerka
et skinn ˈʃinː skóra
Boli mnie... W tekście na początku rodziału pojawiły się dwie konstrukcje, których używamy kiedy chcemy wyrazić, że coś nas boli: ha vondt i gjøre vondt. HA VONDT W przypadku frazy ha vondt, musimy określić, skąd pochodzi ból: Jeg har vondt i halsen.Boli mnie gardło. Jeg har vondt i magen.Boli mnie żołądek. Jeg har vondt i kneet.Boli mnie kolano. W języku norweskim istnieją rzeczowniki hodepine ˈhuːdepiːne ból głowy, tannpine ˈtɑnpiːne ból zęba i ørepine ˈøːrepiːne ból ucha. Z tego powodu - jeśli boli nas głowa, ząb lub ucho - możemy wybrać spośród dwóch konstrukcji ha vondt i + część ciała lub ha + rzeczownik.
przekład
Jeg har vondt i hodet. Jeg har hodepine. Boli mnie głowa.
Jeg har vondt i tanna. Jeg har tannpine. Boli mnie ząb.
Jeg har vondt i øret. Jeg har ørepine. Boli mnie ucho.
GJØRE VONDT Za pomocą konstrukcji gjøre vondt staramy się - w przeciwieństwie do wcześniejszej frazy - wyrazić, co sprawia nam ból. Nacisk kładziemy więc na czynność, a nie konkretną część ciała. Kan du bevege armen? Nei, det gjør vondt.Może pan/pani ruszać ręką? Nie, to boli. Konstrukcji tej używamy też w bardziej abstrakcyjnych kontekstach. Det gjør vondt å tenke på hva hun har gjort.Boli mnie zastanawianie się nad tym, co zrobiła. Det gjør vondt å se på det.Boli mnie oglądanie tego.
Ze słówkiem , które występuje w tekście na początku rozdziału spotkaliśmy się już w poprzednich lekcjach. W celu lepszego zrozumienia i przypomnienia uwag na temat tego krótkiego, ale często używanego słowa, przedstawiamy następujący przegląd: I. ma często znaczenie tak, taki. Det er synd at du ikke kan komme.To taka szkoda, że nie możesz przyjść. Han er søt.On jest taki rozkoszny. Han er ikke høy som jeg/meg.Nie jest tak wysoki jak ja. Vi sees ikke ofte.Nie widujemy się tak często. Nie w każdym zdaniu można przetłumaczyć na język polski. Dotyczy to przede wszystkim utartych konstrukcji. ma w nich to samo znaczenie, co w przytoczonych przykładach. Ikke verst.Może być. Vær snill.Proszę. kiedy prosimy Vær god.Proszę. przy wręczaniu II. może też stać na początku zdania. Na język polski tłumaczymy je za pomocą partykuł więc, także. det var en lang kveld.Także to był długi wieczór. III. Trzecie, niemniej ważne znaczenie, to potem. zachowuje się tu jak synonim etterpå, które już znamy. Gå rett fram og ta til venstre.Biegnij prosto, a potem skręć w lewo. Først gikk vi på kino, gikk vi hjem.Najpierw poszliśmy do kina, a potem do domu. w tym znaczeniu łatwo rozpoznasz, dzięki temu, że następuje po nim czasownik. IV. to też forma czasu przeszłego od czasownika se - widzieć. Jeg henne på tirsdag.Widziałem ją we wtorek.