Anna og Lars går på trikk nummer 12.
ˈɑnːɑ ˈoː ˈlɑʂ ˈgoːr ˈpoː ˈtrikː ˈnumːər ˈtol
Anna i Lars wsiądą do tramwaju numer 12.
20 minutter senere går de av på holdeplassen Vigelandsparken.
ˈçʉːe miˈnʉtːər ˈseːnere ˈgoːr ˈdiː ˈɑːv ˈpoː ˈholːeplɑsːən ˈviːgelɑnspɑrkən
Za 20 minut wysiądą na przystanku Vigelandsparken.
På holdeplassen
Anna:
Er det alltid så mange mennesker her?
ˈæːr ˈdeː ˈɑltid ˈsoː ˈmɑŋe ˈmenːəskər ˈhæːr?
Anna: Zawsze jest tu tyle ludzi?
Lars:
Nei, det er det ikke.
ˈnæi, ˈdeː ˈæːr ˈdeː ˈikːe
Lars: Nie, nie ma.
Lars:
Om morgenen vil du ikke møte så mange her.
ˈom ˈmoːɳən ˈvil ˈdʉː ˈikːe ˈmøːte ˈsoː ˈmɑŋe ˈhæːr
Lars: (Zwykle) Rano nie spotkasz tu wielu ludzi.
Anna:
Da må jeg stå opp tidlig neste gang.
ˈdɑː ˈmoː ˈjæi ˈstoː ˈopː ˈtiːdli ˈneste ˈgɑŋ
Anna: To następnym razem muszę wcześnie wstać.
Lars:
(han ler) ...eller ikke gå deg vill.
(ˈhɑn ˈleːr) ...ˈelːər ˈikːe ˈgoː ˈdæi ˈvil
Lars: (śmieje się)...albo nie zabłądzić.
Anna:
Veldig morsomt!
ˈveldi ˈmuʂomt!
Anna: Bardzo zabawne!
Lars:
Parken er åpen hele døgnet.
ˈpɑrkən ˈæːr ˈoːpən ˈheːle ˈdøʏne
Lars: Park jest czynny całą dobę.
Lars:
Du kan komme hit når du vil.
ˈdʉː ˈkɑn ˈkomːe ˈhiːt ˈnoːr ˈdʉː ˈvil
Lars: Możesz tu przyjść, kiedykolwiek będziesz chciała.
Anna:
Hva koster billetter til Vigelandsparken?
ˈvɑ ˈkostər biˈletːər ˈtil ˈviːgelɑnspɑrkən?
Anna: Ile kosztują bilety do Vigelandsparken?
Lars:
Ingenting. Inngang er gratis.
ˈiŋentiŋ ˈinːgɑŋ ˈæːr ˈgrɑːtis
Lars: Nic. Wstęp jest darmowy.
Lars:
Du trenger ikke å betale noe.
ˈdʉː ˈtreŋər ˈikːe ˈo beˈtɑːle ˈnuːe
Lars: Nie musisz nic płacić.
Znajdź w tekście rzeczowniki w liczbie mnogiej.
De går gjennom parken.
ˈdiː ˈgoːr ˈjenːom ˈpɑrkən
Spacerują po parku.
Det finnes mer enn 200 skulpturer her.
ˈdeː ˈfinːes ˈmeːr ˈen ˈtuːhʉndre skʉlpˈtʉːrər ˈhæːr
Jest tu ponad 200 rzeźb.
Anna er begeistret.
ˈɑnːɑ ˈæːr beˈgæistret
Anna jest podekscytowana.
I Vigelandsparken
Anna:
Det ser flott ut. Hva er det?
ˈdeː ˈseːr ˈflotː ˈʉːt ˈvɑ ˈæːr ˈdeː?
Anna: To wygląda niesamowicie. Co to jest?
Lars:
Det er Monolitten. Det er en skulptur som består av 121 figurer.
ˈdeː ˈæːr munuˈlitːən ˈdeː ˈæːr ˈeːn skʉlpˈtʉːr ˈsom beˈstoːr ˈɑːv ˈhʉndreoçʉːeeːn fiˈgʉːrər
Lars: To jest Monolitten - posąg, która składa się ze 121 postaci.
Anna:
Den er vakker. Kan du ta bilde av meg?
ˈden ˈæːr ˈvɑkːər ˈkɑn ˈdʉː ˈtɑː ˈbilde ˈɑːv ˈmæi?
Anna: Jest piękny. Możesz zrobić mi zdjęcie?
Lars:
Ja, selvfølgelig.
ˈjɑː, selːˈfølgəli
Lars: Tak, oczywiście.
Anna:
Hva er klokka?
ˈvɑ ˈæːr ˈklokːɑ?
Anna: Która jest godzina?
Lars:
Den er halv to.
ˈden ˈæːr ˈhɑl ˈtuː
Lars: Jest wpół do drugiej.
Anna:
Vi har god tid. Vil du bli med på Munch-museet?
ˈviː ˈhɑːr ˈguː ˈtiːd ˈvil ˈdʉː ˈbliː ˈmeː ˈpoː ˈmuŋkmʉˈseːe?
Anna: Mamy dużo czasu. Chcesz iść ze mną do Muzeum Muncha?
Lars:
Ja, gjerne.
ˈjɑː, ˈjæːɳe
Lars: Tak, chętnie.
Anna og Lars er på museet. Anna liker Edvard Munch veldig godt.
ˈɑnːɑ ˈoː ˈlɑʂ ˈæːr ˈpoː mʉˈseːe ˈɑnːɑ ˈliːkər ˈedvɑɖ ˈmuŋk ˈveldi ˈgot
Anna i Lars są w muzeum. Anna bardzo lubi Edvarda Muncha.
Hun liker bildet Skrik best. Anna vil ta bilde av det.
ˈhʉn ˈliːkər ˈbilde ˈskriːk ˈbest ˈɑnːɑ ˈvil ˈtɑː ˈbilde ˈɑːv ˈdeː
Najbardziej lubi obraz Krzyk. Chce zrobić mu zdjęcie.
Det er dessverre forbudt. Anna vet ikke om det.
ˈdeː ˈæːr desːˈværːe forˈbʉt ˈɑnːɑ ˈveːt ˈikːe ˈom ˈdeː
Niestety jest to zabronione. Anna o tym nie wie.
En mann vil gjøre henne oppmerksom på det.
ˈeːn ˈmɑn ˈvil ˈjøːre ˈhenːe ˈopːmærksom ˈpoː ˈdeː
Jeden mężczyzna chce jej na to zwrócić uwagę.
Han snakker trøndersk dialekt. Anna forstår ham ikke.
ˈhɑn ˈsnɑkːər ˈtrøndeʂk diɑˈlekt ˈɑnːɑ foˈʂtoːr ˈhɑm ˈikːe
Mówi w dialekcie trønderskim. Anna go nie rozumie.
På Munch-museet
Mannen:
Det er forbudt å ta bilder. Du kan få bot.
ˈdeː ˈæːr forˈbʉt ˈo ˈtɑː ˈbildər ˈdʉː ˈkɑn ˈfoː ˈbuːt
Mężczyzna: Fotografowanie jest zabronione. Może pani dostać karę.
Anna:
Hva sa du? Jeg forstår ikke.
ˈvɑ ˈsɑː ˈdʉː? ˈjæi foˈʂtoːr ˈikːe
Anna: Proszę? Nie rozumiem.
Mannen:
Du må ikke ta bilder her.
ˈdʉː ˈmoː ˈikːe ˈtɑː ˈbildər ˈhæːr
Mężczyzna: Tu nie wolno robić zdjęć.
Anna:
Unnskyld, kan du gjenta det?
ˈʉnːʃyl, ˈkɑn ˈdʉː ˈjentɑ ˈdeː?
Anna: Może pan powtórzyć, proszę?
Mannen:
Det - er - forbudt - å - ta - bilder.
ˈdeː - ˈæːr - forˈbʉt - ˈo - ˈtɑː - ˈbildər
Mężczyzna: Tu - fotografowanie - jest - zabronione.
Anna:
Unnskyld!
ˈʉnːʃyl!
Anna: Przepraszam!