epoka
эпоха f , время n , век m
Wyprzedził (swoją) epokę.
Он опередил своё время.
To było epokowe wydarzenie.
Это было эпохальное событие.
ətə bylə əpahalˈnəje sabycjije
człowiek epoki kamiennej/brązu
человек каменного/бронзового века
czilawiek kamienəwə/bronzəwəwə wieka
epoka lodowcowa
ледниковый период
lidnikowəj piriət
epoka kamienia/brązu/żelaza
каменный/бронзовый/железный век
kamienəj/bronzəwəj/żəlieznəj wiek