powód

повод m, (przyczyna) причина f, обстоятельство n

Z jakiego powodu?
По какой причине?, По какому поводу?
pa kakoj priczinie?ˌ pa kakomu powədu?
Nie ma powodu do obaw.
Нет причины/поводу беспокоиться.
niet priczinə/powədu bispakojica
Musi mieć pan(i) ku temu dobry powód.
У вас должна быть для этого веская причина.
u was dalżna bycˈ dlia etəwə wieskəja priczina
Zrobił to całkiem bez powodu.
Он сделал это совсем без причины.
on zdzjeləl etə safsjem bies priczinə
Nie kłóćcie się z byle powodu.
Не ссорьтесь из-за пустяков.
nie sorcjesˈ iz-za puscjikof
Mecz został odwołany z powodu złych warunków pogodowych.
Матч был перенесён из-за плохой погоды.
macz byl pirinisjon iz-za plahoj pagodə
Nie bez powodu jest o nią zazdrosny.
Он ревнует её, но у него есть основания для ревности.
on riwnujet jijoˌ no u niwo jescˈ asnawanija dlia riewnəscji
z powodu czegoś
по причине, в силу чего
pa priczinieˌ f sjilu
z błahego powodu
из-за пустяков, по мелочной причине
iz-za puscjikofˌ pa mieləcznəj priczinie
bez powodu
ни за что, ни про что, без причины
ni za sztoˌ ni pra sztoˌ bies priczinə
z nieznanego powodu
по какой-то неизвестной причине, почему-то
pa kakoj-tə niyzwiesnəj priczinieˌ paczimu-tə