epoka
epoke m
Wyprzedził (swoją) epokę.
Han er forut for sin tid.
ˈhɑn ˈæːr ˈforʉt ˈfor ˈsin ˈtiːd
To było epokowe wydarzenie.
Det var en banebrytende hendelse.
ˈdeː ˈvɑːr ˈeːn ˈbɑːnebrʏːtəne ˈhenːəlse
człowiek epoki kamiennej/brązu
steinaldermenneske/bronsealdermenneske
?/?
epoka lodowcowa
istid m/f
ˈiːstiːd
epoka kamienia/brązu/żelaza
steinalder m /bronsealder m /jernalder m
ˈstæinɑldər /ˈbrunseɑldər /ˈjæːɳɑldər