eu

1ich

Eu nu.
Ich nicht.
ɪç nɪçt
Nu eu, ci tu ai făcut asta!
Nicht ich, sondern du hast es gemacht!
nɪçt ɪçˌ ˈzɔndɐn duː hast εs gəˈmaxt!
Mi-e foame. – Şi mie.
Ich bin hungrig. – Ich auch.
ɪç bɪn ˈhʊŋrɪç - ɪç aux
Era de-o vârstă cu mine.
Sie war so alt wie ich.
ziː vaːɐ zoː alt viː ɪç
Ce vrea de la mine?
Was will er von mir?
vas vɪl eːɐ fɔn miːɐ?
Să mergem la mine.
Gehen wir zu mir (nach Hause).
ˈgeːən viːɐ tsuː miːɐ (naːx ˈhauzə)
Mie-mi spui!
Das musst du mir nicht erzählen!
das mʊst duː miːɐ nɪçt εɐˈtsεːlən!
Lasă-mă-n pace!
Lass mich in Ruhe!
las mɪç ɪn ˈruːə!
Nu te juca cu mine!
Spiel nicht mit mir!
ʃpiːl nɪçt mɪt miːɐ!
Mă bate mereu la cap (cu ceva).
Er läuft mir immer (mit irgendwas) nach.
eːɐ lɔyft miːɐ ˈɪmɐ (mɪt ˈɪrgntvas) naːx
Drag îmi e de tine, dar de mine mi se rupe sufletul de drag ce-mi e.
Das Hemd ist näher als der Rock.
das hεmt ɪst ˈnεːɐ als deːɐ rɔk
Ce ştiu eu?
Was weiß ich denn?
vas vais ɪç dεn?
Mi-e indiferent.
Meinetwegen.
ˈmainətˈveːgn
Nu-mi place să vorbesc despre mine.
Ich spreche nicht gern von mir (selbst).
ɪç ˈʃprεçə nɪçt ˈgεrn fɔn miːɐ (zεlpst)

2mein, meine, mein

E un prieten bun de-al meu.
Er ist mein guter Freund.
eːɐ ɪst main ˈguːtɐ frɔynt
Cărţile acestea sunt ale mele.
Das sind meine Bücher., Diese Bücher gehören mir.
das zɪnt ˈmainə ˈbyːçɐ; ˈdiːzə ˈbyːçɐ gəˈhøːrən miːɐ
E treaba mea.
Das ist meine Sache.
das ɪst ˈmainə ˈzaxə
A mea spune mereu...
Meine Alte/Frau sagt immer...
ˈmainə ˈaltə/frau ˈzaːkt ˈɪmɐ
Pe de-o parte e şi greşeala mea.
Zum Teil ist es auch mein Fehler.
tsʊm tail ɪst εs aux main ˈfeːlɐ
Ce-i al meu e şi al tău.
Alles, was mein ist, ist auch dein.
ˈaləsˌ vas main ɪstˌ ɪst aux dain